Ostatni rok stał się nie tylko szkłem powiększającym dla naszych stanów wewnętrznych, ale wręcz katalizatorem trudnych, dewastujących emocji, zachowań, które drzemały pod przykrywką dobrostanu finansowego, sytuacyjnego oraz w patologiach modernistycznych społeczeństw — konsumpcjonizmie, konformizmie oraz fiksacji na efektywności osobistej w kulcie ego. Polacy mają specyficzny rys historyczno-kulturowy, wliczając w to nieuregulowany, niezaopiekowany zespół stresu pourazowego (PTSD) jeszcze z czasów II wojny światowej i czasów powojennych, co tworzy wyjątkowo silne spektrum napięć w dzisiejszej polskiej rodzinie. Co kryzys pandemiczny wyciągnął z dna psychiki Polaka? Jak cierpi w polskiej rodzinie dziecko i jak mu pomóc? Co jest elementem wsparcia i prężności polskiej rodziny?

Dwujęzyczność u dzieci – jeden zwrot, pod którym kryje się wielki dar, który rodzic może podarować swojemu dziecku.
Czym ogólnie jest dwujęzyczność? Dwujęzyczność, nazywana jest inaczej bilingwizmem. Wywodzi się z założenia o istnieniu dwóch niezależnych od siebie systemów językowych. Pierwszy nazywany L1 określany jest jako system językowy pierwszy (podstawowy) i drugi L2, ten, który został nabyty jako drugi. Dwujęzyczność sprawia, że człowiek może posługiwać się dwoma (lub więcej) językami na tym samym poziomie znajomości fonemów, rozumieniu języka i naturalnego myślenia w dwóch (lub więcej) systemach językowych. Bardzo ważne jest to, że razem z dwujęzycznością idzie w parze dwukulturowość, czyli rozumienie, poruszanie i utożsamienie się z kulturą znanych języków. Proces dwujęzyczności jest naturalny i najczęściej zaczyna się już we wczesnym dzieciństwie.